Zo lossen we de energiecrisis (nooit) op

Zolang we niet stoppen met het bouwen van nieuwe steenkool-, olie- en gascentrales heeft het ontwikkelen van energie-efficiënte technologie en het plaatsen van zonnecentrales en windmolens weinig zin. Veel belangrijker dan wat we wel doen, is wat we niet doen.

Het aandeel van hernieuwbare energie in de totale elektriciteitsproductie stijgt. Maar dat zet weinig zoden aan de dijk zolang ook de totale elektriciteitsproductie blijft stijgen. We stoken nog altijd ieder jaar meer fossiele brandstoffen op. Hernieuwbare energiebronnen vervangen geen steenkool-, olie- of gascentrales, ze vangen slechts (gedeeltelijk) het steeds groeiende energieverbruik op. De oplossing is eenvoudig: stel een absolute limiet aan de totale energieproductie. Waarom zouden we het in 2030 niet kunnen stellen met de hoeveelheid energie die we vandaag verbruiken?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ondanks het groeiende aandeel van hernieuwbare energiebronnen in de elektriciteitsproductie, stoken we steeds meer fossiele brandstoffen op. Dat is zo in Nederland, op Europees vlak, in de Verenigde Staten, en wereldwijd. België is een buitenbeentje, omwille van het hoge aandeel kernenergie (zie verder in de tekst).

De situatie in Nederland biedt een goed vertrekpunt, niet alleen omwille van het lage aandeel kernenergie, maar ook omdat er reeds aanzienlijke inspanningen werden geleverd om de elektriciteitsproductie te verduurzamen. De hoeveelheid "groene" elektriciteit in Nederland nam van 1998 tot 2008 met maar liefst 400 procent toe, van 2,3 miljoen megawattuur (MWh) in 1998 tot 9,5 miljoen MWh in 2008. Het aandeel groene stroom (dat vooral bestaat uit biomassa) groeide daarmee aan van 2,5 procent tot 9 procent (bron). Dat klinkt heel positief, en dat zijn ook de cijfers die meestal het nieuws en de rapporten halen.

We gaan achteruit, niet vooruit

Helaas vertellen ze maar een deel van het verhaal. Hoewel het aandeel door fossiele brandstoffen opgewekte stroom in diezelfde periode daalde van 90 tot 85 procent, nam de absolute hoeveelheid door fossiele brandstoffen opgewekte elektriciteit wel toe van 83 miljoen MWh in 1998 tot bijna 90 miljoen MWh in 2008. Met andere woorden: van 1998 tot 2008 groeide de hoeveelheid duurzaam opgewekte elektriciteit met 7,2 miljoen MWh en de hoeveelheid niet-duurzaam opgewekte elektriciteit met 7 miljoen MWh.

De reden is natuurlijk dat de totale elektriciteitsproductie bleef stijgen, van 92 miljoen megawattuur in 1998 tot 105 megawattuur in 2008 (een stijging van 14 procent op tien jaar tijd). Die 7 miljoen megawattuur duurzaam opgewekte elektriciteit wordt algemeen bewierookt, maar in feite heeft ze Nederland geen stap verder gebracht, integendeel. De Nederlanders zijn voor hun elektriciteitsproductie vandaag nog afhankelijker van fossiele brandstoffen dan in 1998. En dat geldt ook voor de andere Europeanen, de Amerikanen en de wereldbevolking als geheel (pdf).

Laat die windturbines maar zitten

Natuurlijk had het nog erger gekund: daarom spreken beleidsmakers en statistici graag over "vermeden verbruik van fossiele energie" en "vermeden emissie van CO2". Als we helemaal geen duurzame energieproductie hadden uitgebouwd, dan hadden we nog meer fossiele brandstoffen opgestookt.

Maar wie houden we hiermee voor het lapje? We zouden vandaag evenveel fossiele energie en CO2 "vermeden hebben" als we tussen 1998 en 2008 geen enkele groene energiecentrale hadden gebouwd, maar wel de stijging van het elektriciteitsverbruik hadden beperkt tot 7 miljoen MWh, in plaats van de opgetekende 14 miljoen MWh. We hadden dan even afhankelijk geweest van fossiele brandstoffen en hadden evenveel CO2 uitgestoten als nu - zonder die 7,2 miljoen MWh duurzaam opgewekte elektriciteit.

Dat resultaat zou zelfs beter geweest zijn, want in dat scenario hadden we de energie (en het geld) bespaard die het gekost heeft om die duurzame energiecentrales en energiebronnen - zonnepanelen, windturbines, pellets - te produceren. Die 7,2 miljoen MWh duurzaam opgewekte elektriciteit is namelijk niet gratis. Het gaat hier niet om "schone" brandstoffen, maar om (weliswaar aanzienlijk) "schonere" brandstoffen.

Zonnepanelen en windmolens verbruiken geen steenkool of gas tijdens hun levensduur, maar wel tijdens hun productie (aangezien zonnepanelen en windturbines meestal ver buiten Nederland of België worden geproduceerd, is daar overigens niets van te merken in de nationale of Europese statistieken). Let op: de ingebedde energie van windturbines en zonnepanelen is geen probleem als die windturbines en zonnepanelen niet-duurzame energiecentrales vervangen, want dan besparen we wel degelijk energie. Maar aangezien dat niet zo is, introduceren ze ontegensprekelijk extra energieverbruik.

Van status-quo naar vooruitgang

Dit betekent uiteraard niet dat steenkoolcentrales te verkiezen zijn boven windturbines of zonnepanelen. Als we wel de duurzame energiecentrales hadden gebouwd maar de productie van niet-duurzame energie hadden bevroren, dan hadden we vandaag geen status-quo maar een vooruitgang geboekt. Hetzelfde als we het energieverbruik op het niveau van 1998 hadden bevroren en niets hadden bijgebouwd - duurzame noch niet-duurzame energiecentrales.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hernieuwbare energiebronnen werden tot nu toe aangewend om de energieproductie verder uit te breiden, niet om ze te verduurzamen

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ook in dat geval zouden we er op vooruit zijn gegaan: we zouden vandaag minder afhankelijk zijn van fossiele brandstoffen en we zouden gevoelig minder CO2 en luchtvervuiling produceren. We deden echter niets van dit alles. Of beter gezegd, we deden alles tegelijk: meer duurzame centrales bouwen, meer niet-duurzame centrales bouwen, en meer energie verbruiken.

Energiebronnen op elkaar stapelen

Nieuw is die trend niet. Waar we in feite al meer dan 100 jaar mee bezig zijn, is het op elkaar stapelen van energiebronnen. Zowel in België, Nederland als wereldwijd is de totale hoeveelheid uit steenkool opgewekte elektriciteit vandaag groter dan een eeuw geleden - toen er van gas, olie en kernenergie nog geen sprake was en de hele industriële samenleving op steenkool draaide. De vuile steenkool uit het begin van de industriële revolutie is niet vervangen door de schonere gascentrales. De gascentrales kwamen erbij.

Kernenergie verving vervolgens de bestaande gas- en steenkoolproductie niet, ze vulde die aan. En met duurzame energie gebeurt vandaag precies hetzelfde. We komen ermee tegemoet aan energieverbruik dat voorheen niet bestond. Nieuwe en schonere energiebronnen worden aangewend om de energieproductie verder uit te breiden, niet om ze te verduurzamen (zie ook de grafiek hieronder, die de gebruikte energiebronnen aangeeft in de VS voor de periode 1845-2001 bron).

Die zogenaamde "verduurzaming" van onze elektriciteitsproductie, waar zoveel over gepraat en geschreven wordt, is dus nog altijd 100 procent "wishful thinking". We staan geen stap verder dan 5, 10, 20 of zelfs 100 jaar geleden, terwijl we ondertussen wel een grootschalige introductie van elektrische auto's plannen. Nochtans hebben die weinig zin als de "brandstof" ervoor niet op een duurzame manier wordt geproduceerd. First things first.

België en kernenergie

Kernenergie - door sommigen als een groene energiebron beschouwd - biedt evenmin een uitweg, zo leert de situatie in België. Ondanks de forse toename van door kerncentrales opgewekte elektriciteit (van 11.407 gigawattuur in 1979 naar 48.227 gigawattuur in 2007) is het absolute aandeel van fossiele brandstoffen in de Belgische elektriciteitsproductie nauwelijks gedaald: in 1979 bedroeg het 40.264 gigawattuur, in 2007 was het 34.524 gigawattuur. De reden: de totale elektriciteitsproductie in België steeg van 58.982 gigawattuur in 1979 naar 104.636 gigawattuur in 2007. (bron).

Percentages versus absolute cijfers

Belangrijker dan wat we wel doen is wat we niet doen. De sleutel tot vooruitgang is het terugschroeven - of op zijn minst gelijk houden - van de niet-duurzame energieproductie. In plaats van zich op de ontwikkeling van duurzame energie te richten, zouden beleidsmakers alles in het werk moeten stellen om ervoor te zorgen dat er geen kilowattuur niet-duurzame energieproductie meer bijkomt.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dat het aandeel hernieuwbare energiebronnen stijgt, is van secundair belang. Waar het om gaat, is dat de absolute hoeveelheid opgestookte fossiele brandstoffen daalt.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het probleem is dat alle beleidsdoelstellingen gericht zijn op het procentuele aandeel van de verschillende energiebronnen, en nooit absolute streefdoelen aangeven. Die aanpak is volstrekt nutteloos zolang het totale elektriciteitsverbruik blijft stijgen. De niet aflatende groei van het elektriciteitsverbruik doet de investeringen in hernieuwbare energiebronnen immers teniet.

Politieke doelstellingen over hernieuwbare energie zijn zonder uitzondering relatieve cijfers. Bijvoorbeeld in het in september verschenen "Eurostat jaarboek 2009" staat de volgende zin: "Een duurzame energie-politiek is afhankelijk van het verhogen van het aandeel van hernieuwbare energie" (mijn cursivering). Die bewering is fout, maar ze wordt zo vaak herhaald dat niemand er nog bij stilstaat.

Hetzelfde refrein in het vorige maand gelanceerde "Strategic Energy Technology Plan" (SET-plan), dat de komende 10 jaar 50 miljard euro extra zal investeren in schonere technologieën om "klimaatverandering tegen te gaan en de Europese Unie minder afhankelijk te maken van buitenlandse energiebronnen". De doelstellingen: in 2020 moet 20 procent van de totale elektriciteitsproductie worden opgewekt door windenergie, 15 procent door zonne-energie en 14 procent (van de totale energiemix) door biomassa. Nergens in het plan geeft de EU doelstellingen aan die betrekking hebben op absolute cijfers.

Energie-efficiëntie

Dat het aandeel hernieuwbare energiebronnen stijgt, is van secundair belang. Waar het om gaat, is dat de absolute hoeveelheid opgestookte fossiele brandstoffen daalt. Alleen dan worden we minder afhankelijk van buitenlandse energieleveranciers en schroeven we de uitstoot van CO2 terug. Het SET-plan heeft weliswaar aandacht voor energie-efficiëntie, dat het "eenvoudigste en goedkoopste alternatief" wordt genoemd "om de uitstoot van CO2 terug te schroeven en de energie-bevoorrading te verzekeren". Maar laat dit nu net het enige luik zijn waarin geen enkel streefcijfer wordt voorgesteld - absoluut noch relatief. 

Wereldwijd

Op wereldvlak is de nutteloosheid van de bestaande aanpak nog duidelijker. De hoeveelheid duurzaam opgewekte elektriciteit (zon, wind, biomassa) steeg wereldwijd van 31.000 gigawattuur in 1980 tot 414.000 gigawattuur in 2006 - een verdertienvoudiging of een absolute toename van 383.000 gigawattuur (bijna 4 keer de totale elektriciteitsproductie in België). 

Maar de hoeveelheid door steenkool en gas opgewekte elektriciteit verdubbelde in die periode, goed voor een absolute toename van 6.355.900 gigawattuur (ongeveer 60 keer de totale elektriciteitsproductie in België). De totale, globale elektriciteitsproductie steeg van 8.027.000 gigawattuur tot 18.008.000 gigawattuur, maal 2,5 dus. (bron, pdf). Kijken we naar de totale energieproductie in plaats van alleen naar de elektriciteitsproductie, dan is het overwicht van fossiele brandstoffen nog groter.

76 procent meer elektriciteitsverbruik in 2030

Aan die trend lijkt vooralsnog geen einde te komen. Het Internationaal Energie Agentschap (IEA) publiceerde deze week de "World Energy Outlook 2009", waarin vooruit wordt geblikt naar 2030. Volgens de organisatie (die momenteel onder vuur ligt omdat ze onder druk van de VS zou liegen over de resterende olievoorraden) zal het energieverbruik in 2030 met 40 procent gestegen zijn tegenover vandaag. Dit ondanks het feit dat het globale energieverbruik in 2009 voor het eerst sinds 1981 is gedaald wegens de economische crisis.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Alle beleidsdoelstellingen zijn gericht op het aandeel van de verschillende energiebronnen, maar ze geven nooit absolute streefdoelen aan

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

De elektriciteitsproductie zal naar verwachting met nog eens 76 procent stijgen tegen 2030, wat neerkomt op een benodigd extra vermogen van 4.800 gigawatt - bijna 5 keer de huidige productiecapaciteit in de Verenigde Staten. Zelfs als we op 20 jaar tijd 4.800 gigawatt duurzame energiecentrales zouden plaatsen (iets wat de IEA zelfs in haar meest optimistische scenario's totaal onwaarschijnlijk acht), dan nog zouden we geen stap verder staan dan vandaag. Wat we moeten aanpakken is dat wat bijna als een onwrikbare natuurwet wordt beschouwd: de niet aflatende stijging van het energieverbruik.

De oplossing

Voor alle duidelijkheid: alle inspanningen die nu worden geleverd zijn op zich zinvol. Onderzoek naar en ontwikkeling van duurzame energiebronnen en energie-efficiënte apparatuur zijn nodig. Willen ze echter het gewenste resultaat opleveren, dan is er meer nodig.

Het is interessant om zien wat er zou gebeuren als, bijvoorbeeld, de EU zou besluiten om als bijkomend streefdoel te stellen dat er in 2020 slechts evenveel elektriciteit mag worden verbruikt als vandaag. Alle andere maatregelen worden dan opeens wel zinvol. Want als in dat geval het aandeel duurzaam opgewekte elektriciteit stijgt, dan zal het aandeel niet-duurzame elektriciteit automatisch dalen. Energie-efficiënte technologie zal dan automatisch worden omgezet in energiebesparing, en niet in extra toepassingen of prestaties zoals dat nu wel vaak het geval is (de paradox van energie-efficiëntie).

Met elke kleine stap voorwaarts in hernieuwbare energieproductie en energie-efficiënte technologie zouden we in dat scenario dus minder afhankelijk worden van fossiele brandstoffen, en zouden we minder CO2 uitstoten. Daarbij is deze maatregel niet eens drastisch te noemen: als we het vandaag kunnen redden met de energie die we nu verbruiken, waarom dan in 2020 niet? We kunnen naar hartenlust nieuwe producten en diensten ontwikkelen, alleen zullen we ervoor moeten zorgen dat die efficiënt omspringen met energie. Gezien de hoeveelheid energie die de meeste producten nu verspillen, is er ontzettend veel ruimte voor innovatie, verbetering, en dus economische groei.

Vraag en aanbod

Momenteel proberen we onze energieproductie steeds opnieuw aan te passen aan een steeds stijgende vraag. Het kan ook andersom: we kunnen proberen om ons verbruik aan te passen aan het bestaande aanbod. Dat is - gezien de omstandigheden - een veel realistischer en verstandiger strategie. We kunnen wachten tot de geologische, economische of geopolitieke werkelijkheid het aanbod zal verlagen, maar daar nu al op anticiperen kan de kans op een succesvolle overgang naar een duurzame, minder energie-intensieve samenleving alleen maar verhogen.

Een nog verstandiger strategie is het "Oil Depletion Protocol", een idee van auteur Richard Heinberg. Die stelt een internationale afspraak voor om elk jaar de olieproductie en de olieconsumptie met 2,6 procent te verlagen. Ook Peakoil Nederland stelde gisteren voor het olieverbruik tegen 2020 te verlagen met 20 procent. Een gelijkaardig idee is een vrijwillige rantsoenering van fossiele brandstoffen.

Niet de schuld van China

Tot slot: het IEA merkt op dat de stijging van het energieverbruik grotendeels voor rekening komt van niet-westerse landen, met China op kop. Dat pleit ons echter helemaal niet vrij. Zoals de IEA in een vorig rapport berekende, is bijna 30 procent van het energieverbruik in China afkomstig van de fabricage van exportgoederen - van fietsen over jeansbroeken tot zonnepanelen. Het westen slaagt erin om de stijging van het energieverbruik te beperken omdat het steeds meer energieverbruik heeft uitbesteed.

Bovendien (zo stelt het agentschap in haar pas verschenen rapport) zijn de niet-westerse landen ondanks hun hoge aandeel in het huidige energieverbruik slechts goed voor 42 procent van de uitstoot van broeikasgassen sinds 1890 - en dat met een veel grotere bevolking. Wij zullen dus ons energieverbruik verder moeten terugschroeven dan zij.

© Kris De Decker

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Statistieken energie:

Wereld / Europese Unie / Verenigde Staten / België / Nederland

Watt? Wat is het verschil tussen kilowatt en kilowattuur? Hoeveel megawatt gaan er in een gigawatt? Een beknopte gids door de jungle van energie-eenheden.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lees meer :

• Moeten we energie rantsoeneren?
• Zit er te veel of te weinig olie in de grond? "peakoil" of "global warming", wat is nu eigenlijk het probleem?
• Draait de industrie straks op geconcentreerd zonlicht?
• Windenergie kan slechts fractie van wereldwijde energieverbruik leveren
• Hoeveel olie kost de productie van olie? netto energie analyse
• Duizend jaar fossiele brandstoffen: de vergeten geschiedenis van turf en steenkool
• Hernieuwbare energie op grote schaal is een illusie: er zijn niet genoeg grondstoffen
• Een wereldwijd netwerk van duurzame energie
• Hoeveel energie kost de productie van zonnepanelen?
• LED's en de paradox van energie-efficiëntie
• Europeanen vervuilen vooral in het buitenland: import en export van CO2
• Alle artikels over energieproductie en energieverbruik

Startpagina

Comments

[Geplaatst door: Willem]

(2)

Het idee om ons op de borst te slaan omdat onze uitstoot is verminderd door productie te verplaatsen naar andere werelddelen is natuurlijk op zijn zachtst gezegd kinderlijk. Behalve dat dit de verontreiniging slechts verplaatst, zorgt het ook nog eens voor vermeerdering van het probleem door alle transportbewegingen die hiermee gepaard gaan. Het zou al veel helpen als goederen duurzaam werden.

Ik heb een tijdje terug een fietskarretje gekocht. Bij de Hema. Het was een aanbieding, 45 euro, en uiteraard zat het in een doos en moest je het helemaal zelf in elkaar zetten. Maar daar schrik allang niet meer van terug sinds het concept door Ikea als leuk en creatief is bestempeld.

Dat karretje is in China gemaakt, net zoals alles in Nederland in China gemaakt wordt. Met uitzondering van kinderen dan.

Dat fietskarretje hebben we gebruikt om wat bagage van Nederland naar Hongarije te brengen. Het is niet groot, kan gewoon mee onderin de bus en het zou in Hongarije zeer van pas komen, echter...

Toen het in Budapest uit het bagageruim van de bus getild werd en ik ermee over straat reed, viel het ineens op dat het linkerwiel gevaarlijk scheef stond. Ik stopte, boog het even terug naar zijn oorspronkelijk bedoelde staat en dat ging eigenlijk zo gemakkelijk dat ik er een beetje bang van werd. Het verbaasde me dan ook niet dat een stoeprandje later het andere wiel een geheel eigen rijrichting koos.

Vanaf dat moment zijn we erg voorzichtig geweest met het karretje, want het moest natuurlijk nog wel twee bussen in om van Budapest naar Varaszo te komen.
Terecht, want toen het bij het overstappen opnieuw uit de bus gehaald werd, hadden beide wielen een geheel eigen richting en ze waren het duidelijk oneens, dus opnieuw even bijbuigen en dat gaat steeds makkelijker. Metaalmoeheid heet dat geloof ik.

Stel je de levensloop van zo'n karretje eens even voor... Eerst is het ijzererts, dat wordt omgesmolten en er worden stalen buizen van gemaakt. Op een rubberplantage wordt rubber geoogst en naar china gestuurd, want er moeten ook binnen- en buitenbanden op en die maken ze daar eveneens. Die half-fabrikaten worden naar een karretjesfabriek vervoerd met grote walmende vrachtwagens en daar wordt van die buis een karretje gebogen, met verf bespoten, gedroogd, van wielen voorzien, in een kartonnen doos gepakt, met een gebruiksaanwijzing om mij te vertellen in gebrekkig engels hoe ik het in elkaar moet zetten. Vervolgens gaan die dozen in een container, die weer walmend richting schip moet.

Dat schip vaart van china naar Nederland, hup de vrachtauto op met die troep, naar het verdeelcentrum van de hema, container uitpakken, verdelen en walmend naar de diverse filialen rijden, en dat allemaal zodat ik, en u, wat weg te gooien hebben. Want daar komt het uiteindelijk altijd op neer met die troep.

Laten we daar eens een einde aan maken, dat scheelt de helft.

[Geplaatst door: vdp]

(3)

De enige oplossing is de wereldbevolking te verminderen naar 1mjd dan kunnen we weer leven van wat het land en de zee opbrengt.

[Geplaatst door: Geraldo]

(4)

Ik vind dit een echte eye-opener. Even groot eigenlijk als het feit wat de resultaten zijn van energiebesparing. Veelal leidt het uitgespaarde bedrag tot besteding elders, maar geeft dat geen energiegebruik? Zo heeft besparing niet veel zin.... en zou het zelfs kunnen leiden tot een hoger verbruik. Het is een moeilijk dilemma, en alleen op te lossen door energie te rantsoeneren, tenzij cO2 neutraal opgewekt....

[Geplaatst door: Arne Vandemeulebroucke]

(5)

Technologie is de factor die ervoor gezorgd heeft dat we ons als "mens" distantiëren van onze neefjes de primaten. Maar we zijn té slim geworden: we zijn in staat té goeie producten te maken die niet genoeg verbruiken en niet snel genoeg verslijten om economisch rendabel te zijn. Die onverzadigbare drang naar meer remt onze ontwikkeling tot echt beschaafde mensen.

Echte energie-efficiëntie is de grootste uitdaging van onze tijd, maar dat is op zich goed nieuws! Het tijdperk van high-tech hoeft toch niet noodzakelijk gelijk te staan aan high-energy? Kijk naar de energie-efficientie van pakweg een fiets, een ventilator en het opwindbare horloge, dan kom je me toch niet vertellen dat we, ik zeg maar wat, geen opwindbare wasmachine of een ultrazuinig beeldscherm zouden kunnen maken.

Het belangrijkste ontbrekende ingrediënt voor een energie-efficiënte maatschappij is volgens mij loutere wilskracht. Die wilskracht moet dan voornamelijk van ons, de consument komen. Iedereen heeft het steeds over de meedogenloze multinationals en hoe machteloos we hier tegenover staan, maar wij zijn het toch die hun producten kopen? Wij zijn het toch die op het eind van de dag de voorwaarden opstellen om een product wel of niet te kopen?
Als je energie-efficiëntie als een belangrijke voorwaarde voor het kopen van gelijk welk product vooropstelt en die ook communiceert aan de verkoper in kwestie, doe je alvast jouw deel!

Kudos, Kris, met je site. Ik volg getrouw je blog sinds september 2007 en je doortastende en onbevooroordeelde aanpak van de pros en cons bij het aansnijden van vaak ingewikkelde onderwerpen is een mooi voorbeeld van een echt kritische geest die niet bang is zijn eigen visie steeds constructief bij te stellen.

[Geplaatst door: jeroen]

(6)

Een heel leerrijk artikel. Ook de rest van je blog is erg de moeite.

Het probleem heeft veel gemeen met dat van de energie-efficiëntie van transport. Ook daar hoor je soms hoera-berichten over de steeds zuiniger ayto's (cf. de discussies over een slooppremie). Maar in de realiteit is de lagere uitstoot per kilometer onvoldoende om de stijging in het aantal kilometers zelfs maar te compenseren. Zie http://www.milieurapport.be/nl/feiten-cijfers/MIRA-T/sectoren/transport/energiegebruik-door-transport/totaal-energiegebruik-door-de-verschillende-transportmodi/.

[Geplaatst door: Frank Meijer]

(7)

Wat echt helpt is het ervaren van verbondenheid met alle levende wezens op deze planeet. Dan houd je vanzelf op andere wezens te schaden omdat je dan een deel van jezelf zou schaden.

Hoe? Bijv. door de zorgvuldig voor deze tijd bewaarde bewustzijnstechnieken van Boeddha te beoefenen. Na in 2500 jaar bijna verdwenen te zijn van de aardbodem zijn de bewustzijnstechnieken van Boeddha nu weer beschikbaar voor deze uitdagende tijd waarin wij leven. Geen religie; geen priesters, rabbis, ayatolla', dominee's, pundits of anderszins commerciele activiteiten maar een pure en nuchtere benadering van onze menselijke werkelijkheid. De originele bewustzijnstechnieken van Boeddha worden vrijelijk en kosteloos aan iedereen
onderwezen: http://www.pajjota.dhamma.org

[Geplaatst door: Kris De Decker]

(8)

@ Frank: Boeddha-power! Dat we daar niet eerder aan hebben gedacht. Mij om het even. Wie mediteert, verbruikt in elk geval geen (fossiele) energie.

@ Jeroen & Arne: bedankt voor het compliment

@ vdp: ik ben het niet met je eens. Lees aub het volgende artikel: http://www.lowtechmagazine.be/2009/09/overbevolking-en-overconsumptie.html

@ Willem: het verhaal over je fietskar legt inderdaad mooi uit wat er fout zit. Er wordt geproduceerd om te produceren, en veel producten vallen uit elkaar nog voor ze goed en wel gebruikt kunnen worden. Er is niks mis met consumptie op zich, we moeten echt niet op blote voeten gaan rondwandelen om de wereld te redden. Maar wat er nu allemaal gebeurt, grenst aan waanzin. Die alsmaar stijgende energieconsumptie brengt ons niet eens iets op.

[Geplaatst door: ROLAND]

(9)

Mooi stuk over de schijnverduurzaming met voortgaande groei van het energieverbruik, die weinig aandacht krijgt ook bij veel (milieu)groepen. Bij mobiliteit wordt biobrandstof en elektriciteit vooral ingezet om de komende schaarste nog even te ontlopen. Mobiliteit is sterk afhankelijk van olie, die het snelst uitgeput geraakt. Uitwijk naar biobrandstof en elektriciteit - auto's mogen gratis opladen! - vertraagt de uitputting en kan het oliegebruik van auto naar vliegtuig verschuiven. Vermist een liter vliegbrandstof voor het klimaat veel slechter is dan een liter autobrandstof is dit nadelig voor het klimaat. Daarnaast nog de diskussie over de biobrandstofnadelen en de geringe CO2 besparing van elektrische voertuigen. Wordt de niet gebruikte olie elders verbruikt, dan is er slechts achteruitgang. De massale inzet van de afvalwarmte van energiecentrales voor stadsverwarming vergroot de afhankelijkheid van deze centrales en maakt vervanging door windmolens moeilijker!

Met gratis CO2 uitstoot is de doelstelling CO2 uitstoot vermindering ongeloofwaardig. Gezien de klimaatgevolgen dient de CO2 uitstootprijs bij vliegen tenminste 2 keer zo hoog te zijn. Het ingrijpende EN dringende klimaatprobleem vergt een - ook in het stuk genoemde - jaarlijkse 2 tot 3% vermindering van het energieverbruik. Nu de gemakkelijk te delven fossiele brandstof uitgeput raakt, moeten we uitwijken naar meer energie kostende (fossiele) brandstof met meer CO2 uitstoot per eenheid.

De noodzakelijke daling van het energieverbruik is het meest geloofwaardig met een vermindering in elke sektor en zo min mogelijk uitzonderingen. Bij mobiliteit een duidelijke snelheidsbeperking totdat veel zuiniger voertuigen beschikbaar zijn. Belast veel elektriciteit vergende produkten zwaar en verbiedt deze op termijn - bij het uitblijven van voldoende besparing. Pas het gloeilampverbod breder toe.

[Geplaatst door: Roel DC]

(10)

Mooi artikel met terechte boodschap. Maar toch even opmerken dat er wel degelijk een Europese doelstelling is voor energiebesparing van 20% in 2020 (tov 1990). Ze is niet bindend (hetgeen de hernieuwbare energie-doelstelling, 13% voor België wel is). De doelstelling om 20% minder broeikasgassen uit te stoten in 2020 tov 1990 is wel bindend.

[Geplaatst door: Brecht Schatteman]

(11)

Ik erger me aan dat wat men dezer dagen doelstellingen zet van zoveel procent duurzame/groene energie, terwijl dat de regeringen simpel weg de overschotten van niet uitgestootte CO2 van landen van zoveel jaren geleden worden gekocht, om dat te compenseren met hetgeen de regering dan teveel liet uitstoten... Zoiets vind ik niet kunnen, dan zijn er regels, worden ze op die manier omzeilt, net zoals het feit dat de producties allemaal naar China en dergelijke verschuiven omdat die niet willen meewerken met al die milieuafspraken, en er zo economische winst uithaalt.
Een paar weken geleden op koppen in België: de levensduur van vele huishoudelijke apparaturen zijn gemiddeld 2 jaar gedaald tenopzichte van vroeger. Wat iedereen dacht zagen we doodleuk bevestigd op TV, maar helaas kunnen we als consument er niets aan doen, omdat de levensduur vaak niet word vermeld, en omdat er ook geen bedrijf er ook maar nut van inziet om de levensduur omhoog te doen, en ze zouden het dus liever omgekeerd zien. Door daling van de levensduur staan we sneller terug in de winkel om te kopen.
Mijn alternatief: in plaats van de label te plaatsen waarbij word gekeken naar het verbruik van de apparatuur (denk maar aan B en A++ dingen enzo van de koelkasten) maar om de label te bepalen door de gehele CO2 kost van productie, energieverbruik tijdens het leven en de energie om het dan weer te storten te delen door het aantal jaren dat het meegaat. Indien dit word bepaalt door een overheidsinstelling zonder economische belangen, kunnen we zo eens een werkelijk ecologische leven kiezen.
Al de alternatieven kosten geld, en dat ziet niemand graag, omdat we zo gewend zijn aan de luxe van nu. Er zijn zovele uitvinders die het zwijgen werden opgelegd door afkopen van het patent, intimidatie of erger omdat hun idee ons onafhankelijk van de olie konden stellen. Hierdoor is veel innovatie verloren gegaan, en blijven de oliebaronnen op hun gouden troon zitten, en blijft de olieoorlogen in Afrika doorgaan.

[Geplaatst door: Theo Verweij]

(12)

Het verhaal hierboven klopt niet helemaal; bij de vergelijking tussen 1998 en 2008 wordt namelijk de bevolkingsgroei van ongeveer 1 miljoen inwoners niet meegenomen. Ook wordt vergeten dat steeds meer energieverbruik dat primaire bronnen gebruiktte elektrisch wordt; bijvoorbeeld elektrisch koken ipv op gas, elektrische autos ipv benzine en warmtepompen ipv cv ketels.
Hierdoor stijgt het totale elektriciteitsverbruik, maar het totale energieverbruik per persoon blijft gelijk of daalt zelfs.

[Geplaatst door: Lodewijk Antheunis]

(13)

@Theo Verweij
Heb je cijfers hiervan?

Voor zover ik weet is zelfs in 2017 het aandeel warmtepompen in de woningverwarming verwaarloosbaar t.o.v. die via fossiele brandstoffen.

Idem voor het aandeel elektrische auto's in België t.o.v. die op fossiele brandstoffen. Zeker tussen 1998 en 2008 want de Tesla S kwam pas in 2012 op de markt.

De stijging van het aantal elektrische fietsen in België de laatste jaren, zonder een merkbare daling van het aantal gereden autokilometers.

In combinatie met de resultaten uit OVG5, dat de ritafstand waarbij 50% de auto neemt steeds korter aan het worden is (ondertussen nog slechts 400 m).

Wijst er dus niet echt op dat er een stabilisatie of daling van het energieverbruik per persoon bezig is. Eerder op een stijging.

Toch op het vlak van mobiliteit.