Een grootschalige introductie van hernieuwbare energie en elektrische auto's botst op een fundamenteel bezwaar: een tekort aan energie en andere grondstoffen om de gewenste infrastructuur uit te bouwen.
André Diederen, onderzoeker aan het Nederlandse TNO, sloopt in zijn zopas verschenen boek "Global Resource Depletion" de heilige huisjes van de ecotech-optimisten. Maar hij geeft ook hoop.
Lees meer "Hernieuwbare energie op grote schaal is een illusie: er is een tekort aan grondstoffen" »
Zolang we niet stoppen met het bouwen van nieuwe steenkool-, olie- en gascentrales heeft het ontwikkelen van energie-efficiënte technologie en het plaatsen van zonnecentrales en windmolens weinig zin. Veel belangrijker dan wat we wel doen, is wat we niet doen.
Het aandeel van hernieuwbare energie in de totale elektriciteitsproductie stijgt. Maar dat zet weinig zoden aan de dijk zolang ook de totale elektriciteitsproductie blijft stijgen. We stoken nog altijd ieder jaar meer fossiele brandstoffen op. Hernieuwbare energiebronnen vervangen geen steenkool-, olie- of gascentrales, ze vangen slechts (gedeeltelijk) het steeds groeiende energieverbruik op. De oplossing is eenvoudig: stel een absolute limiet aan de totale energieproductie. Waarom zouden we het in 2030 niet kunnen stellen met de hoeveelheid energie die we vandaag verbruiken?
Snelle oplaadtijden voor elektrische auto's worden enthousiast onthaald, maar ze leiden tot enorme pieken in het elektriciteitsverbruik.
Een elektrische auto opladen gedurende 8 uur vraagt een vermogen van ongeveer 3.000 watt. Dat komt overeen met het inpluggen van 10 flinke breedbeeldtelevisies.
Als je dezelfde auto oplaadt in slechts 10 minuten, dan heb je een vermogen nodig van 155.000 watt. Evenveel als 450 grote beeldschermen.
Foto's: "Motor art" door Lockwasher.
Lees meer "Waarom de elektrische auto geen toekomst heeft" »
Duurzaam opgewekt of niet, elektriciteit moet getransporteerd worden.
Kan de Europese samenleving volledig draaien op hernieuwbare energie? Aan indrukwekkende plannen ontbreekt het in elk geval niet: van het bouwen van reuzenwindmolenparken in de Noordzee tot het importeren van zonne-energie uit de Sahara. Eén 'detail' wordt daarbij meestal over het hoofd gezien: de nood aan vele honderdduizenden kilometers nieuwe hoogspanningslijnen en andere transmissie-infrastructuur.
De kerncentrales langer openhouden, brengt de energiebevoorrading in gevaar en zal de elektriciteitsprijzen de hoogte injagen.
Een kerncentrale draait niet op zonlicht, wind, lucht of water, maar op (verrijkt) uranium. Die radioactieve stof was lange tijd spotgoedkoop, maar die periode is voorbij. Begin 2000 werd 10 dollar neergeteld voor een pond uranium, in juli 2007 was dat 136 dollar. Dat is een stijging van bijna 1.300 procent.
Foto: ziphichore
Lees meer "Kerncentrales zonder brandstof: waar komt ons uranium vandaan?" »
Laatste reacties